Szlak Solny to znakowany czerwony szlak turystyczny wiodący z Kołobrzegu do Czaplinka. Jego długość całkowita to 152 km. Ma on charakter regionalny i przebiega między innymi przez Białogard, Tychowo i Połczyn-Zdrój. Niegdyś trasą tą podążali kupcy przewożący sól znad Bałtyku do Wielkopolski.
Jednym z głównych walorów naturalnych decydujących o atrakcyjności turystycznej regionu, są bezsprzecznie jeziora. Znajduje się tutaj ponad 250 jezior o powierzchni powyżej 1 hektara. Różnią się między sobą genezą powstania, wielkością i kształtem mis jeziornych. Do największych należą jeziora rynnowe: Drawsko – największe i najgłębsze na pojezierzu i drugie co do głębokości w Polsce – pow. 1871 ha i max głębokość 81 m.
W okolicach ulicy Koszalińskiej tuż przy drodze 163 znajdą Państwo efektowną fontannę LED, która działa 24h na dobę. Kolorowe światła połączone z wysokimi słupami wody unoszącymi sie na wysokość kilku metrów robią na widzach duże wrażenie. Warto odwiedzić także to miejsce.
W części angielskiej zobaczyć można stawy, drewniane mostki i altany. W Parku rośnie ponad 60 gatunków drzew i krzewów, także bardziej egzotycznych. Wiele okazów ma ponad 100 lat. W centralnej części znajduje się amfiteatr z początku XX wieku, mogący pomieścić 2500 osób. Odbywa się w nim wiele wydarzeń i imprez. Uroku Parkowi dodaje położony nieco na uboczu zbiornik wodny „Połczyn Zdrój”.
Park Zdrojowy w Połczynie-Zdrój to jeden z najpiękniejszych tego typu obiektów w Polsce. Zajmuje on powierzchnię 80 ha i jest podzielony na część angielską oraz francuską. To właśnie ta druga jest najstarsza – powstała w latach 1836-39. Znajdują się w niej liczne fontanny, a także zabytkowa pijalnia wody „Joasia”.
Deptak to wyjątkowe, mające swój niepowtarzalny klimat miejsce. Zabudowany jest kamieniczkami z drugiej połowy XIX i początku XX wieku, a uroku dodają mu tzw. „londyńskie” latarnie. To tu koncentruje się życie handlowe miasta. Dawniej przebiegał tędy tzw. „szlak solny”. W trakcie remontu ulicy w 1997 roku odkryto na głębokości 1,5 metra pochodzący z przełom XIII-XIV wieku drewniany trakt.W 2014 roku ulica zasłynęła w ogólnopolskich mediach z powodu instalacji ponad 700 różnokolorowych parasolek w nawiązaniu do takiej samej instalacji znajdującej się w portugalskim mieście Águeda.
Stare Miasto w Połczynie Zdroju powstało w XIV w. Do dzisiaj częściowo zachował się średniowieczny układ urbanistyczny miasta, dominuje jednak XIX i XX-wieczna zabudowa. Niedawno odbudowano centrum miasta, nawiązując do wizerunku Starówki z początku XX w.
Między wioskami Czarnkowie i Gaworkowo, na wzgórzu Wola Góra (216 m n.p.m.), znajduje się wieża widokowa. W 2005 roku, Lasy Państwowe wybudowały wieżę obserwacyjną, która jest również udostępniana turystycznie. To żelbetowa konstrukcja w kształcie walca o wysokości 48 metrów. Po 216 stopniach, można wspiąć się na taras widokowy, usytuowany na wys. 41,3 m. Z tarasu można podziwiać jedną z najładniejszych panoram na Pojezierze Drawskie.
Zabytkowa, neogotycka świątynia katolicka, z połowy XIV wieku, zlokalizowana w centrum Połczyna Zdroju, w sąsiedztwie głównego deptaku – ulicy Grunwaldzkiej. Jest siedzibą parafii Niepokalanego Poczęcia NMP. Na uwagę zasługują płaskorzeźba ostatniej wieczerzy z 1626 roku. Ambona – środkowa część z roku 1769. Żeliwna płyta nagrobna Bpa Erazma von Manteuffla z 1544 roku, którego pomnik znajduje się także przed budynkiem kościoła.
Pierwotnie drewniano-ziemny zespół obronny z przełomu XII-XIII w. Wybudowany na polecenie księcia Bogusław IV, stanowił warownie obronną Księstwa Pomorskiego. Kolejny władca Pomorza Warcisław IV przekazał zamek w lenno rodowi von Wedlów, pod której rządami Połczyn-Zdrój uzyskał prawa miejskie w 1337 roku. Około 1374 roku zamek został sprzedany rycerzowi Gerdowi von Manteuffel z Białogradu. Rodzina rycerska Manteuffiów zadbała o rozbudowę tej budowli obronnej. Zasadnicze przebudowy miały miejsce w XIV wieku za sprawą Kurt von Maneuffel – na miejscu pierwotnego założenia wzniesiono nowy zamek, na początku XVI w. – rekonstrukcja po pożarze oraz w XVIII wieku – wzniesienie barokowego pałacu na średniowiecznych fundamentach pozostałych po zburzeniu na polecenie ówczesnego właściciela starej warowni. Dziś obiekt ma charakter barokowy, a tworzą go dwa piętrowe budynki złączone w kształt litery L. Najciekawszą częścią pałacu są zdecydowanie piwnice, w tym najstarsza, zachowana w pierwotnej wersji część budynku. Dziś w Zamku działa biblioteka, funkcjonuje tu także galeria i wystawa starych pocztówek.
